Nefes…

 

Ey Nefs…

 

Bir nefes…

 

Soluk alışına takılırsa bir düğüm,

Gerçeğin olur mu eğri büğrü gördüğün…

 

Renkler kayar mı? Akar mı su gibi çizgiler?

Hep gördüğün gibi mi, soldu mu yoksa çiçekler?

 

Gök kubbe dönüp dönüp sarhoş eder mi seni de?

Bu rayiha büyüleyip sarmalar mı beni de?

 

Bir nefes…

 

Kırmızı mavide, mor sarıda yiter mi?

Bir serap mı gördüğün değilse de gerçek mi?

 

Sarılıyor desenler, sokuluyor birbirine…

Bildiğim tüm cevaplar hep çıkmazlar içinde..

 

Ey nefs…

 

Kökler doğruluyor yerinden uzanıyor gökyüzüne

Tohumlar patlıyor fışkırıyor yeryüze…

 

Aynalardan kaçarken ben yansıyorum gözlerime…

Toprağın kokusu bulaşıyor ellerime…

 

Bir girdap büyüyor dinginliğin içinde…

Çekirdekler çatlıyor bilinmez dehlizlerde…

 

Bir nefes…

 

Soluk alıp veriyor benim gibi her hücre…

Binbir alem saklanmış bir alemin içine…

 

Duyan kalbimdir benim, gördüğüm gözüm ise…

Eksikler tam olacak kalbim de görür ise…

 

Ey nefs…